Een kind dat kind mag zijn, wordt later een betere ouder

Moeders die als kind een verzorgende rol op zich namen in het gezin in plaats van gewoon kind te kunnen zijn, begrijpen later - als ze zelf moeder zijn - minder goed wat de behoeften van hun kinderen zijn en dus kunnen ze er ook minder adequaat op reageren. Dat blijkt uit een . Als een kind de rol van ouder op zich neemt met de bijbehorende taken en verantwoordelijkheden, noemt men dat in de psychologie 'parentificatie'. Het gaat erom dat de zorg langdurig en ‘ongepast’ is. Ongepast in de zin van niet passend bij de leeftijd en de cultuur van het kind en schadelijk voor de ontwikkeling. Denk daarbij aan kinderen die de zorg voor en de opvoeding van jongere broers en zusjes op zich nemen of verantwoordelijk zijn voor het reilen en zeilen van de huishouding of de ouders emotioneel ondersteunen, terwijl ze zelf geen steun ervaren. Aan het onderzoek namen 374 zwangere vrouwen deel uit gezinnen met een laag inkomen. De vrouwen werden ondervraagd over hun opvoeding. Na de geboorte van hun kind werd gedurende een periode van 18 maanden verschillende keren nagegaan hoe zij met hun kind omgingen. De resultaten van het onderzoek wijzen erop dat moeders die als kind geparentificeerd werden minder warmte tonen en minder positief reageren op de behoeften van hun kind. Ze hebben de neiging om hun eigen behoeften boven die van het kind te plaatsen. Uiteindelijk voeden zij hun kinderen op dezelfde schadelijke manier op als zij zelf opgevoed werden. Uit een eerdere studie van dit onderzoeksteam is ook al gebleken dat kinderen van geparentificeerde ouders meer kans hebben om gedragsproblemen te krijgen.

Bron(nen): PsyPost