Gelaatsuitdrukkingen zijn 'besmettelijk'

Gelaatsuitdrukkingen werken aanstekelijk. Als iemand je glimlachend aankijkt, heb je de neiging om ook te gaan glimlachen. Hetzelfde gebeurt als je iemand ziet, die boos of zorgelijk kijkt. Dit proces verloopt razendsnel, automatisch en onbewust, maar het is wel een belangrijke stap in het herkennen van emoties bij anderen. En dat draagt dan weer bij aan het vermogen om daar adequaat op te reageren. Dat blijkt uit een onderzoek van Adrienne Wood, psycholoog en onderzoeker aan de Universiteit van Wisconsin-Madison. Wood noemt dat 'sensomotorische simulatie': datgene wat je waarneemt, leidt tot het simuleren van eenzelfde mimiek. En door deze simulatie worden die delen van je hersenen geprikkeld, die aangeven hoe je je voelt als je deze gelaatsuitdrukking vertoont. Die informatie helpt je bij het herkennen van de emotie bij anderen. Het begint allemaal met oogcontact. Dat is voldoende om het proces in gang te zetten. Je eigen emotionele reactie op de gelaatsuitdrukking van de ander verandert je waarneming op zo'n manier dat je beter begrijpt om welke emotie het gaat. Dat maakt het ook mogelijk om te bepalen hoe je het best kunt reageren. Hoe dat precies in zijn werk gaat, zie je in de afbeelding hieronder. Maar dit gebeurt natuurlijk niet in een vacuüm. Bij het interpreteren van gevoelens, hou je ook rekening met de context en eerdere ervaringen met de persoon die de emotie vertoont.

Bron(nen): The Huffington Post