Wetenschappers in New Mexico hebben ‘zombiecellen’ gemaakt. De cellen zijn bijna niet te onderscheiden van echte zoogdiercellen. Het verschil is dat de zombiecellen dood zijn, maar wel dezelfde functies kunnen blijven uitvoeren als de echte cellen. Bovendien kunnen ze veel hogere temperaturen en druk doorstaan dan levend weefsel. De zombiecellen zijn een volgende stap in de nanotechnologie, die wordt toegepast in diverse wetenschapsgebieden, waaronder de geneeskunde, biochemie en computertechnologie. Het is wetenschappers nog niet gelukt om 3D structuren te bouwen op nanoschaal (1 nanometer is 1 miljoenste millimeter). De nieuwe zombiecellen lossen dit probleem op, doordat ‘de natuur het voor ons doet’. De zombiecellen worden gecreëerd door silica toe te voegen aan levende cellen. Silica is terug te vinden in zand. Vervolgens worden de cellen verwarmd, zodat de eiwitten wegsmelten. Op die manier ontstaan er dan niet levende, maar wel vergelijkbare zombiecellen. Dit is wel even wat anders als het zombiebeeld dat Hollywood gecreëerd heeft. De zombiecellen zullen ons niet achterna zitten en proberen ons op eten. Het is zelfs de bedoeling dat ze erg nuttig gaan worden. Zo kunnen ze gebruikt worden voor sensoren, katalysatoren en brandstofcellen. Maar zo begint elk goed zombieverhaal natuurlijk ook, totdat het mis gaat …