\n\n
Er is toenemend bewijs dat baby's in de buik al klanken herkennen en klankpatronen. Ook bij een nieuw onderzoek in Finland bleek dit. 17 pasgeboren baby's kregen een badmuts met elektroden op om te peilen hoeveel hersenactiviteit er was bij het horen van klanken die ze in de buik ook al te horen kregen. De moeders luisterden het laatste trimester van hun zwangerschap telkens naar een cd met nepwoorden zoals en . Na de geboorte reageerden de baby's sterk op deze klanken en op het verschil ertussen. Ongetrainde baby's reageerden niet of nauwelijks. Eerder bleek al dat zuigelingen vaak huilen in hun eigen taal: van hoog naar laag door Duitse baby's, wat overeenkomt met de intonatie van het Duits, en van laag naar hoog door Franse baby's. De wetenschappers denken dat het vruchtwater ertoe bijdraagt dat geluiden goed doorklinken, net als wanneer je je hoofd onder water houdt. Zelfs het verschil tussen klinkers als de a en de o wordt opgemerkt. Dit kan praktische uitwerkingen krijgen. "Zo zouden baby's met een verhoogd erfelijk risico op dyslexie baat kunnen hebben bij taaltraining in de baarmoeder, om zo in een vroeg stadium de taalcircuits in de hersenen te stimuleren", voorspellen de onderzoekers. Volgens Paula Fikkert, hoogleraar aan de Radboud Universiteit van Nijmegen, gaat dat laatste wat ver: "Dat je foetussen kunt trainen op het onderscheiden van bepaalde contrasten, betekent niet noodzakelijkerwijs dat dit essentieel is voor hun taalverwerving." Eerst moet er nog wat anders onderzocht worden volgens Fikkert, bijvoorbeeld zwangeren die met een geluidsrecorder registreren hoeveel woorden en geluid hun baby's eigenlijk meekrijgen. "Want in een kapsalon wordt meer gekletst dan in een stil kantoor. Maar zorgt dit ervoor dat zwangere vrouwen die daar werken baby's krijgen met een wezenlijk andere taalontwikkeling? Daarvoor wil ik eerst harde bewijzen zien."
Bron(nen): Volkskrant