\n\n
Hondeneigenaren praten soms over hun huisdier alsof ze het over een kind hebben. Uit een recent Amerikaans onderzoek blijkt dat vrouwen, die zowel een kind als een hond hebben, dit ook echt zo zien. Hun hersenen reageren op dezelfde manier op het zien van foto’s van hun hond als van hun kind. Sommige gebieden in de hersenen reageerden zelfs sterker op foto's van hun hond dan op die van hun kind. De vrouwen die aan het onderzoek meededen hadden minstens 1 kind in de leeftijd van 2 tot 10 jaar en 1 hond die al 2 jaar of langer bij het gezin verbleef. Deelname aan het onderzoek bestond uit 2 sessies. Tijdens de eerste sessie werden de vrouwen thuis bezocht. Ze vulden verschillende vragenlijsten in, onder andere over de relatie met hun kind en met hun hond. De hond en het kind werden ook gefotografeerd in de thuissituatie. Tijdens de tweede sessie in het lab werden fMRI scans gemaakt terwijl de vrouwen een reeks foto’s bekeken van hun kind en van hun hond. Daaruit bleek dat er zowel overeenkomsten als verschillen zijn in de manier waarop belangrijke hersengebieden reageerden op beelden van het kind en de hond. Gebieden die belangrijk zijn voor functies, zoals emoties, beloning, affiliatie, visuele verwerking en sociale interactie vertoonden een verhoogde activiteit, zowel bij het zien van foto’s van het kind als van de hond. Een hersengebied waarvan bekend is dat het een rol speelt bij het ontstaan van gehechtheidsrelaties - de substantia nigra / het ventrale tegmentale gebied - werd alleen geactiveerd door de beelden van het kind. De gyrus fusiformus (spoelvormige winding) daarentegen, die betrokken is bij gezichtsherkenning en andere visuele verwerkingsfuncties, vertoonde een sterkere reactie op foto’s van de hond dan van het kind. De onderzoekers verklaren de sterkere reacties in de gyrus fusiformus bij het zien van de hond door het feit dat de relatie met het huisdier afhankelijker is van visuele dan van verbale signalen. De onderzoeksresultaten werden gepubliceerd in .
Bron(nen): Daily Mail