Stel je voor dat je een giraf bent.
Je woont op de graslanden van de Afrikaanse savanne. Je hebt een nek die 2,1 meter lang is. Af en toe zie je mensen rondrijden op een safari die foto's van je maken.
Maar het zijn niet alleen je nek en die camera's die je van de mensen scheiden. Misschien is het grootste verschil tussen mensen en giraffen, dat bijna elke beslissing die een giraf neemt een onmiddellijk voordeel voor zijn of haar leven oplevert.
- Als je honger hebt, loop je naar een boom en ga je eten.
- Wanneer een storm over de vlakten rolt, schuil je ergens.
- Als je een leeuw ziet die jou en je vrienden besluipt, ren je weg.
Op een willekeurige dag hebben de meeste van je keuzes als giraf - zoals wat je eet of waar je slaapt of wanneer je een roofdier moet vermijden - een onmiddellijke impact op je leven. Je bent constant gefocust op het heden of de zeer nabije toekomst. Je leeft in wat wetenschappers een
immediate-return environment noemen, omdat je acties vrijwel meteen duidelijke resultaten opleveren.
Laten we nu de rollen omdraaien en doen alsof je een van de mensen bent die op safari is. In tegenstelling tot de giraf leven mensen in wat onderzoekers een
delayed return environment noemen .
De meeste keuzes die je vandaag maakt, leveren je niet meteen iets op. Als je vandaag je werk doet, krijg je over een paar weken salaris. Als je nu geld spaart, heb je genoeg om later met pensioen te gaan. Veel aspecten van de moderne samenleving zijn ontworpen om beloningen uit te stellen tot een punt in de toekomst.
Dit geldt ook voor onze problemen. Terwijl een giraffe zich zorgen maakt over onmiddellijke problemen zoals het vermijden van leeuwen en het zoeken naar beschutting tegen een storm, zijn veel van de problemen waar mensen zich zorgen over maken, problemen van de toekomst. Heb ik nog inkomen na corona? Worden mijn ouders ziek? Komt het goed met het klimaat? Wanneer kan ik weer op vakantie?
Helaas leidt het leven in een delayed return environment vaak tot chronische stress en angst. Waarom? Omdat je hersenen niet zijn ontworpen om problemen op te lossen die in de toekomst spelen. Kortgeleden (10.000 jaar) leefden we nog als giraffen. De systematiek en werking van onze hersenen zijn honderdduizenden jaren geleden gevormd. Onze maatschappij pas duizenden jaren en de moderne welvaartsmaatschappij tientallen jaren geleden.
Hoe meer zorgen je maakt over dingen waar je nu niks aan kunt doen, hoe groter de kans dat je hersens zich machteloos voelen en jij je beroerd voelt.