\n\n
Een van de grote raadselen van deze tijd zijn twintigers die maar niet groot worden. Het gebeurt op allerlei plekken in allerlei (rijke) landen in verschillende milieu's. Jonge mensen doen er veel langer over om volwassen te worden dan eerder het geval was en de vraag is: hoe kan dat? The New York Times heeft zijn wekelijkse mammoetartikel aan dit onderwerp gewijd en probeert licht in de duisternis te scheppen. Dat is nog een lastig karwei want de tere kinderziel laat zich maar moeilijk bespieden.
Hoe dan ook: het is wel zeker dat de traditionele cyclus waarin kinderen groot worden en rond hun 20ste tekenen van volwassenheid tonen niet meer bestaat. Nou is volwassen worden een rekbaar begrip maar daartoe werden vaak de volgende elementen ter toetsing genoemd, The New York Times heeft het over de 'five milestones for adulthood': je school (studie) afmaken, het ouderlijk huis verlaten, financieel op eigen benen staan, trouwen en een kind krijgen. Al deze zaken vinden - als ze al gebeuren - opeens veel later plaats dan altijd het geval was en de krant ging langs een stel deskundigen die allemaal hun duit in het zakje doen op de vraag hoe we dit raadsel mogen duiden.
De tijden zijn enorm veranderd en 'zo complex.' Een eeuw geleden zag je iets soortgelijks en werden mensen ook later volwassen; nu de samenleving opnieuw ingrijpend verandert zou er iets identieks aan de hand zijn. Neurologen ontdekten dat in de hersenen de laatste ingrijpende veranderingen rond het 25ste jaar plaatsvinden met alle gevolgen vandien. Dan heb je nog veel gezinnen die onderhevig zijn aan strubbelingen (echtscheiding) die hun invloed kunnen hebben.
Het leven is gecompliceerd en onzeker, en zo krijg je hele horden die de laatste stap naar volwassenheid maar niet weten te nemen - soms met dramatische gevolgen.
The New York Times heeft zich op een bijzondere manier ingespannen dit alles in kaart te brengen, al moeten we met tegenzin bekennen dat het raadsel na lezing toch nog grotendeels intact is. De ziel is blijkbaar toch een duister terrein en laat zich slechts gedeeltelijk kennen.
Hoe dan ook: het is wel zeker dat de traditionele cyclus waarin kinderen groot worden en rond hun 20ste tekenen van volwassenheid tonen niet meer bestaat. Nou is volwassen worden een rekbaar begrip maar daartoe werden vaak de volgende elementen ter toetsing genoemd, The New York Times heeft het over de 'five milestones for adulthood': je school (studie) afmaken, het ouderlijk huis verlaten, financieel op eigen benen staan, trouwen en een kind krijgen. Al deze zaken vinden - als ze al gebeuren - opeens veel later plaats dan altijd het geval was en de krant ging langs een stel deskundigen die allemaal hun duit in het zakje doen op de vraag hoe we dit raadsel mogen duiden.
De tijden zijn enorm veranderd en 'zo complex.' Een eeuw geleden zag je iets soortgelijks en werden mensen ook later volwassen; nu de samenleving opnieuw ingrijpend verandert zou er iets identieks aan de hand zijn. Neurologen ontdekten dat in de hersenen de laatste ingrijpende veranderingen rond het 25ste jaar plaatsvinden met alle gevolgen vandien. Dan heb je nog veel gezinnen die onderhevig zijn aan strubbelingen (echtscheiding) die hun invloed kunnen hebben.
Het leven is gecompliceerd en onzeker, en zo krijg je hele horden die de laatste stap naar volwassenheid maar niet weten te nemen - soms met dramatische gevolgen.
The New York Times heeft zich op een bijzondere manier ingespannen dit alles in kaart te brengen, al moeten we met tegenzin bekennen dat het raadsel na lezing toch nog grotendeels intact is. De ziel is blijkbaar toch een duister terrein en laat zich slechts gedeeltelijk kennen.
Bron(nen): The New York Times